ప్రేమ అని తలిచాను ....
తలిచిన మరు క్షణం నా నీడను సైతం నీ ద్యాసలో మరిచాను ...
నిను కలిసానని కలలే కన్నాను ...
మరి నిజంగా కలిస్తే ఆ కరిగిన కాలం లోని కల కన్నా త్వరగా కనుమరుగయ్యావు ....

అలిసిన నా మనసుకి నచ్చ చెప్పాను ...
వెంట పడి దిక్కు తెలియని దూరం చేరే కన్నా ....
కటువుగా ఉన్న కాలం కు నా మనసు తెలియ పరచాలని .....
మౌనంగా ఉన్నా  ...
ఎటుచూసినా ఎటు వెళ్ళినా
నా వైపు వచ్చే నీ జ్ఞాపకాలనీ  ....
నా మనసు అంచులలో దాచుకున్నాను పదిలంగా ....

కనిపించే ఈ లోకానికి నేను ఒంటరిని  అనిపించొచ్చు  ...
కాని నీకై నే వేచే క్షణం క్షణం ..
క్షణాలన్నీ కలిసి చివరికి నిమిషం  అయినట్టుగా ...
నీవు నేను కలిసి ప్రేమకి చిరునామా అన్నట్టుగా  అవుదామా ....
మరి నీవు నను కలిసే ఆ క్షణంని  దాచుకుంటా పదిలం గా ...
ఆ నిమిషం ఇపుడైనా కావచ్చు ... మరు జన్మకైనా ....
వేచి ఉంటాను నీకై ...
తొలి వర్షపు చినుకుకై వేచే చకోర పక్షిలా .... !!